داستان کوتاه

شرط بندی یک مهندس و یک برنامه نویس!!

جهت مشاهده به ادامه مطلب بروید

حکایت

می گویند گنجشکی بر درختی نشست . هنگامی که خواست پرواز کند گفت:

درخت محکم وایسا که می خوام پرواز کنم !

درخت گفت : ما آمدنت را نفهمیدیم که حالا رفتنت را مواظب باشیم

آیا می دانید؟

چرا گوش های فیلها بزرگ است؟!

فیل در وقت حمله گوش‌هایش را مثل بادبزن باز میکند تا بزرگتر به نظر برسد.

حس شنوایی برای فیل بسیار مهم است. گوش فیل میتواند امواج صوتی را از مسافت‌های دور و از جهت‌های مختلف دریافت کند.

گوش فیل دمای بدنش را نیز متعادل نگه میدارد، چون سطح بزرگی دارد که حیوان میتواند از طریق آن گرمای بدنش را کاهش دهد فیلها در گرمای مناطق حاره وضیعت نامناسبی دارند، چون آنقدر بزرگند که سایبانی برایشان پیدا نمیشود پس با تکان دادن گوش‌هایشان در نسیم میتوانند حرارت بدنشان را تنظیم کرده خلاصه خنک شوند.

جالب و خواندنی

علت تفاوتهای زنان و مردان در خنداندن دیگران!

جهت مشاهده به ادامه مطلب بروید

فن آوری

دستگاه تبدیل هوا به آب!!

جهت مشاهده به ادامه مطلب بروید

دانلود مراسم اختتامیه جام جهانی 2010

لوح طلایی هخامنشی

رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور، با انتقال مرکز باستان شناسی دریایی کشور از استان تهران به استان بوشهر موافقت کرد.

 مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر گفت: استقرار این مرکز در استان بوشهر، زمینه رمز گشایی لوح طلایی چین خورده هخامنشی که بیش از پنج سال از کشف آن میگذرد را فراهم خواهد کرد.

 این لوح طلا که بیش از سه کیلوگرم وزن دارد، در جریان کاوشهای باستان شناسی کاخ بردک سیاه در منطقه درودگاه شهرستان دشتستان و در زیر یکی از ستونهای کاخ، کشف شد.

 احتمال میدهیم این لوح چین خورده، یک فرمان باشد که با رمزگشایی آن، بسیاری از موارد تاریخی زمان هخامنشیان، روشن خواهد شد. این لوح، هم اکنون در یکی از بانکهای استان بوشهر، نگهداری میشود

املاک زیر کشت و باغهای بسیار وسیع و متعدد سلطنتی، تنها قادر به تولید قسمتی از نیازهای غذایی مردم بود. بقیه محصولات، از آن دهقانان آزاد و زمینداران بزرگ بود که مالیات محصولات خود را ظاهرا بصورت ده به یک پرداخت میکردند و اختیار بقیه برداشت با خودشان بود. در کنار این زمینداران کوچک و بزرگ، انبوهی کشاورز بی زمین بودند که گاه، قرارداد اجاره ای با دربار امضا میکردند و به زحمت روزگار میگذراندند. رسم بر این بود که زمین و مقداری بذر از دیوان به آنها داده میشد تا میزان حساب شده ای از برداشت محصولات خود را به دیوان پس بدهند. در ایران هنوز هم تقسیم برداشت به پنج سهم: بذر، زمین، گاو، آب و نیروی کار معمول است.کشاورز فاقد زمین و بذر و آب و گاو، فقط حق تملک یک پنجم زمین را دارد. این شیوه قطعا از زمان هخامنشیان معمول بوده است.

در اطلاعاتی که لوح های دیوانی تخت جمشید درباره درآمد قراردادهای اجاری در اختیار ما میگذارد، به بندی اشاره میشود که در اختیار زمینهای خصوصی و سلطنتی بی آب و یا با آب قرار داده اند. به نظر میرسد علاوه بر بذر، گاو و دیگر چارپایان نیز در اختیار کشاورزان گذارده شده است. با این همه، همیشه هم محصولات بر اساس پنج سهم تقسیم نمیشود. گاهی از ابتدا مشخص میشود که کشاورز به هنگام برداشت، باید چه میزان از محصولات را تحویل دهد. مثلا در مورد جو، در زمینهای آبی، ده برابر بذر دریافتی و در مورد کنجد، برنج و تخم کتان، سی برابر بذر دریافتی حق السهم پرداخت شده است.

در تسویه حسابها، گاه به مبالغ منفی بر میخوریم. مثلا در سال 502 پ.م، در آبادی(پرمیه) برای یک حق الاجاره 2230 لیتری جو، 400 لیتر کسری ثبت شده است. معمولا این کسریها را در سالهایی که محصولات زمین بهتر بوده، باز پس میگرفتند. ظاهرا این مقدار اضافی از طرف دیوان به صورت قسط بدهی محاسبه شده است. در برخی از حساب رسیها، بخش معینی برای دریافتهای اضافی به چشم میخورد. از این گزارشها، وقتی تعداد زیادی برای یک سال معین در دست باشد، پی میبریم که آن سال باید وفور نعمت و سال بازپرداخت دیوان بوده باشد.

روی هم رفته، دیوان اداری هخامنشی با مسئله اجاره داری زمین، بسیار ملاحظه کار تر از بابلیها رفتار میکرده است. در بابل، بانک معروف (مورشو) که حق انحصاری دریافت تمامی اجاره املاک سلطنتی، قناتها و گاوهای شخم زنی را در اختیار داشت، مطلقا صبر و ملاحظه کاری دیوان اداری تخت جمشید را نشان نمیداد. به کسری پرداختها، جریمه های سنگینی تعلق میگرفت که بیش از همه، خرده مستاجرها را تحت فشار قرار میداد. کارمندان مالیاتی در تحویل بذر و دریافت محصولات تعیین شده، نظارت داشتند. در صورت حسابها، معلوم است که زمین متعلق به اشخاص یا در زمره املاک سلطنتی است و چاپایان لازم را کدام طرف تامین کرده است. به این ترتیب، قراردادهای اجاری، منبع درآمدی مطمئن برای سازمان دیوان اداری بود که حقوق هزاران کارمند و کارگر را تامین میکرد.

منبع: کتاب از زبان داریوش

گزنفون(تاریخ نویس)، در نوشته های خود گفته: کوروش کبیر، توانایی وسعت دادن کشور خود را در قسمتی از دنیا داشت که همه را متحیر بکند و هیچکس کاری که به ضرر و زیان او بود، انجام نمیداد. تمام خواسته های مردم را که انگار به او الهام شده بود، انجام میداد و هر کسی آرزو داشت که در امپراطوری او زندگی کند.

کوروش، فرمانروای بزرگترین منطقه جهان که از دریای مدیترانه تا به شرق ایران و از شمال از دریای سیاه تا به مرزهای عربی ادامه داشت، بود. تمام اینها از روی لوحه کوروش که به استوانه معروف است و مانند یک بشکه است که روی آن با خط میخی حکایت گرفتن بابل حکاکی شده است و کوروش خودش را در آن، فرمانروای دنیا میخواند. کوروش همچنین بازگو میکند که چطور مردمی را که به صورت برده در بابل بودند، به سرزمینهای خود برگردانده است. در این لوح از یهودیان نامی برده نشده است، اما بطور مشخص در کتاب(ازرا) گفته شده که تمام اسیرانی که بوسیله (نبوکدنصر) گرفتار شده بودند به کشور خود، اورشلیم، مراجعت کرده و معبد خود را از نو بنا کردند.

این سندی است از عقیده و ایمان کوروش که همیشه به آن ممارست میکرد و میخواست که صلح و صفا را به زندگی مردم بیاورد و این خوش باش و درودی است که در اولین فصل حقوق بشر آمده است. با این که قسمتی از لوحه کوروش بر اثر مرور زمان از بین رفته است اما قسمت اعظم آن مانده و ترجمه شده است.

منبع: ایران در هزاره اول قبل از میلاد